Corydoras pygmaeus

[DUANDR]

Zostałem poproszony o umieszczenie tekstu, który popełniłem na forum poświęconym pielęgniczkom i zamieszczonym tam jako artykuł. Co prawda hodowlę tych sympatycznych maluchów jakiś czas temu zarzuciłem na rzecz ich większych krewniaków, ale aż mnie korci by do nich wrócić. A tymczasem może komuś przydadzą się moje skromne doświadczenia.


Corydoras pygmaeus



Znane w naszym kraju jako kiryski karłowate lub po prostu pigmejki, są często wprowadzane do naszych zbiorników jako towarzysze podstawowej obsady.
Rybki dość ruchliwe i ciekawskie, ale zupełnie nieagresywne i nieszkodliwe zarówno dla ikry jak i potomstwa innych współmieszkańców. Może z wyjątkiem wylęgu krewetek (traktują je jak plankton), ale nawet wśród nich nie robią wielkiego spustoszenia. Obserwując ich zachowanie można powiedzieć, że w codziennym życiu schodzą z drogi wszystkim. Moje nannacara anomala nawet w czasie opieki nad ikrą i potomstwem, nie atakowały pigmejów z dziką furią, tak jak robiły to w stosunku do innych gatunków, tylko delikatnie odpychały z bezpośredniego sąsiedztwa własnego potomstwa, a poza okresem tarła całkowicie je ignorowały.
To tyle tytułem wstępu.




Corydoras pygmaeus są rybami wybitnie stadnymi, w licznej grupie są śmiałe i wszędobylskie, trzymane w pojedynkę robią się płochliwe i nieśmiałe.
Środowiskiem naturalnym tego kiryska są dopływy rzeki Madiera. W akwarium toleruje dość szeroki zakres parametrów wody i rozmnaża się nawet w twardej i zasadowej wodzie (typowa kranówa dużych miast wielkopolski i dolnego śląska, w takiej też je rozmnażałem).
Więcej informacji ogólnych znajdziecie w artykułach, które ja potraktowałem jako wiedzę wyjściową:
http://akwa-mania.mud.pl/archiwum/a77-78/a77-78,3.html
http://www.kiryski.republika.pl/cor_pyg.htm

Swoje kiryski pielęgnowałem w zbiorniku o wymiarach 80×35×35 przeznaczonym dla nannacara anomala w którym żyły również nannostomus beckfordi i otocinclus affinis
Każdy zapalony akwarysta prędzej czy później swoje ulubione rybki, spróbuje rozmnożyć .
Po krótce opiszę wam mój sposób na Corydoras pygmaeus.
Do tarła odławiałem grupkę kirysków, plus minus 10 szt. Nie przywiązywałem szczególnej wagi do stosunku płci, ważne że były i samce i samice. Przed laty kiedy po raz pierwszy pigmejki trafiły do moich akwariów, do tarła odławiałem zestawy, dwie samice i trzy-cztery samce, ale efekty były mizerne, znacznie więcej narybku uzyskiwałem ze spontanicznych wylęgów w akwarium ogólnym, w którym żyły tylko heterandria formosa i corydoras pygmaeus .
Pod koniec mojej przygody z Pigmejkami, na tarło przeznaczałem zbiornik ok. 25 litrów, w którym wcześniej żyły ryby i były karmione mrożonym cyklopem.



Tak, tak akwarium nie było sterylne, a nawet powiedziałbym że było ciut zapuszczone, ot takie sobie żyjące własnym życiem akwarium. Zbiornik taki ma więcej plusów niż minusów. Otóż w mrożonym cyklopie zawsze zachowają się jakieś formy przetrwalnikowe planktonu wszelkiej maści. Oczywiście w zbiorniku powinno być kilka kępek mchu i filtr gąbkowy napędzany powietrzem.
Przeprowadzkę do tak przygotowanego zbiornika, kiryski przechodzą bezstresowo i na ogół po ok. tygodniu przystępują do tarła. Tarło ma przebieg podręcznikowy, taki jak u innych kirysków, a ikra jest przyklejana praktycznie do wszystkiego, łącznie z gałązkami mchu.
Od momentu kiedy pojawiły się pierwsze jajeczka, przetrzymywałem tarlaki w akwarium jeszcze dwa dni. Pierwsze młode w temperaturze 26 oC wykluwają się po 4 dniach.
Młode są ubarwione inaczej niż dorosłe, mają kilka czarnych plamek na bezbarwnym ciele, to sprawia, że na tle dna są niemal niewidoczne, zwłaszcza, że poruszają się niechętnie w sposób jakby pełzały po dnie (coś jak małe zbrojniki).
Narybek zaczynałem karmić od chwili kiedy zauważyłem jakikolwiek ruch na dnie. Jako pierwszy pokarm służyły żyjątka będące wcześniej w akwarium oraz Viformo firmy Sera i TetraDelica – Brine Shrimps. Młodzież rosła bardzo szybko, po tygodniu podwajały swoją wielkość. W tym czasie do menu wprowadzałem mikro, grindale, sproszkowane granulaty i płatki.
Po 16 dniach młodzież mierzyła już 10 mm i przybierała szatę osobników dorosłych. To był czas kiedy mogłem zacząć je karmić tak jak wszystkie inne kiryski karłowate.



Dodam jeszcze, że od początku w zbiorniku tarliskowym pokazanym na zdjęciach przebywło kilka krewetek z gatunku neocaridina heteropoda (takie akurat miałem), które wyjadły resztki i rozdrabniały większe frakcje pokarmu, wyglądało to tak jakby się kurzyło z grudki którą obrabiała krewetka.
Sposób w jaki rozmnażały się moje corydoras pygmaeus, nie był może szczególnie wydajny (30-50 z trzech samic), ale praktycznie nie miałem strat w narybku po wylęgu, i na potrzeby akwarysty amatora było ich aż nadto.


Z uwagi na fakt, że corydoras pygmaeus są dość łatwo dostępne, namawiam wszystkich którzy wprowadzają je do własnych akwariów, zadbajcie o to by żyły w jak najliczniejszej ławicy. Czują się wtedy znacznie lepiej i o wiele lepiej się prezentują.