ZOO Grota wystawa "Podwodny Świat"

[rafal]

WSTĘP
Była piękna niedziela 9 maja 2010. Siedziałem sobie spokojnie, jak gdyby nigdy nic, na ławeczce w parku. Nie taki to zwykły park. Tak jak i niebo, całkiem bezpłatnie, udostępniony ludzkości obszar zieleni prawie w centrum miasta Poznania. Smak dzieciństwa, koń, błyszczący wilk i karuzela jak ze snu. Miejsce magiczne, historyczne. Jest jednak pewna różnica: niebo jest bardziej błękitne.
A może i tutaj, pomyślałem, odnajdę kawałek lazuru.
Oooo......YES. Coś mi zaświtało. Nieboskie, nieboooo...., niebieeeeski...... niebieskie kolory gdzieś widziałem...... tak, przy wejściu. Wróciłem i łapczywie przeczytałem zachęcające, kuszące wręcz, ociekające zaproszeniem hasło przywoławcze: PODWODNY ŚWIAT - Największa wystawa! Tak nawet trochę falowało na wietrze i na dodatek błyszczało jak tafla wody w porcie przy blasku zachodzącego słońca. Dobra nasza. Pierwsze drzwi za darmo to mam na otwarcie drugich. Podążyłem za grupą gadającą coś o rybach. Po drodze zatrzymałem się przy cudownym, beztroskim osiołku. Minęła mnie jakaś bryczka z turystami (zaraz przypomniało mi się Zakopane). No dobra. Już mi się zapomniało. Nie te klimaty. W końcu, jakby nie było, liznąłem kiedyś trochę wody, ostatnio morskiej.
Poszło gładko. Na wstępie przywitał mnie kawałek nurka, a nawet kilka. Chodzi mi o te części plastiku, które człowiek zakłada na siebie, do pływania i oddychania, stając się automatycznie nowym, wodnym organizmem o wielorybim określeniu PŁETWONUREK. No i fajnie i miło spędziłem następne 60 minut na oglądaniu stworów nie z tej ziemi. Szkoda, że nie było ze mną dzieci. One tak się garną do wszystkiego co nowe, nieznane, tajemnicze no i do tego kolorowe. Ech... gdyby taka wystawa była w zimie - pomyślałem - zamieszkałbym tam chyba. Może nawet taniej byłoby się tam ogrzać niż w domu przy obecnych cenach produktów kopalnych niezbędnych do wytwarzania energii. No i niedziela. Zero wycieczek szkolnych.
Grota, jak wspomniałem, ciepła bardzo no i ciemna jak tabaka. Czyli jak to w grocie tylko subtropikalnej, a nawet rzekłbym w łazience po gorącym prysznicu, bez wentylacji. Wyszedłem oszołomiony. Przysiadłem na ławeczce. Za stary już jestem na oglądanie takich cudów.

ROZWINIĘCIE
Może za tydzień znów się wybiorę, popatrzę, doczytam tego czego nie spamiętałem. Szkoda, że lwa już nie ma... A szkoda.

ZAKOŃCZENIE
Minęło kilkanaście godzin. Nie mogę dalej z tym żyć. Jeszcze jakieś tam drobne przejęzyczenie to jakoś by uszło. Niestety jest coś takiego co potocznie nazywamy PROZĄ ŻYCIA, a pomroczność jasna nie zadziałała.
Trudno opisać słowami to co widać w naturze. Zdjęcia co najwyżej poprawiają, za sprawą własnej inteligencji elektroniki, że to co przedstawiają jest bardziej żywe niż jest w rzeczywistości. Trochę to skomplikowane. A gdyby tak nazwać tę wystawę: DNO OCEANU ?
























































Można wiele powiedzieć na temat tej wystawy. Niestety niewiele dobrego. Myśl dobra a wyszło jak zwykle. Zwyciężyła żądza pieniądza i widać to w całej rozciągłości.
Moim zdaniem nie godzi się w takim miejscu, pokazywać takiego cmentarzyska. Nie powinno się zapraszać w to miejsce dzieci i edukować masowo na takim przykładzie.
Z pewnością nie dla każdego z nas była to ekscytująca wędrówka pośród fascynujących barw i kształtów.
Podobno głównym celem wystawy jest przybliżenie miłośnikom przyrody zdumiewającego królestwa morskich głębin i skrytego piękna egzotycznych rzek i jezior. Cel szczytny i na tym koniec.
Wyczytałem, że ekspozycja uwypukla zawiły mechanizm funkcjonowania ekosystemów, podkreślając ich kruchość i zagrożenia, jakie niesie dla podwodnego świata współczesna cywilizacja. I tutaj muszę przyznać rację. Widać tutaj na każdym kroku zagrożenie jakie niesie nieodpowiedzialne działanie.
Nie wolno, pod żadnym pozorem, wpuszczać w chwili obecnej nikogo z kamerą lub aparatem fotograficznym. Pod byle jakim eko-pretekstem! Generalnie wystawa przeznaczona jest dla osób ciepłolubnych, niewidomych lub niedowidzących, dla dzieci do lat 5, nieumiejących czytać i dla tych, którzy nigdy nie widzieli w naturze, a nawet w TV ani jednego programu o zwierzętach wodnych. A nawet jeśli widzieli to prawie nic nie zapamiętali. Nie wszyscy muszą swobodnie orientować się i poruszać w teorii bogactw ekosystemów i znać gatunki ich występowanie na naszej planecie. Żaden ze zbiorników nie ma legendy z opisem żyjących w nim zwierząt i opisem środowiska naturalnego, w jakim występują. Tak zorganizowana ekspozycja staje się niezwykle nieinteresującą ścieżką dydaktyczną, a właściwie antydydaktyczną równią pochyłą.
Wystawa „Podwodny Świat” realizowana jest pod patronatem Poznańskiego Ogrodu Zoologicznego, a jej obsługa została powierzona znawcom przedmiotu. Pewnie słusznie zakładam, że Poznański Ogród Zoologiczny, instytucja jakby na to nie patrzeć, ufnie patronując temu przedsięwzięciu, pozostawiło je sobie samemu ze szkodą dla odwiedzających. W tej chwili jest to niechlubna wizytówka wystawiona na widok publiczny i kłóci się szeroko pojętą promocją naszego miasta (POZnan* know-how).


DOBRE SŁOWO czyli OPTYMIZM NA KONIEC
Czy da się coś z tym zrobić? Zdecydowanie tak. Niestety potrzeba do tego kilku rzeczy:
- pieniędzy i jeszcze raz pieniędzy (no i tutaj może się rozwiązać cała sprawa - sie nie ma sie nie robi)
- sporo czasu
- bardzo dużo serca i stałej opieki (przy tylu zbiornikach jest co robić)

A więc nie ma się co przejmować. Falstart to też start przecież. Prawdziwa sztuka krytyk się nie boi.

Z przyjemnością odwiedzę to miejsce ponownie i znów chętnie zapłacę za wstęp z nadzieją, że te pieniądze zostaną przeznaczone na zwierzęta i ich utrzymanie, a nie na "łatanie" dziur.
A może jednak należałoby zażądać zwrotu opłaty, dokładnie tak jak za przejazd autostradą (obiecaną przecież).

Pozdrawiam.
Arkadiusz K.

kingofglon